In Sherry Turkle's TED.com 2012 talk about how the screen influences our lives, of being alone together she says:

"Our little devices in our pockets are so physiological powerful that they don't only change what we do they change who we are"

She talks about the 'important new skill of making eye contact while you're texting' 

Makes me think of my 8 year old daughter who recently replied quite serious when I asked her to look into the other person's eye with whom she was having a conversation: "Why? when you're on the phone you don't look into the other person's eye either" 

There are many signs around showing us humans finding it more and more difficult to make a connection that makes you feel you are connected:

Simon Sinek about the handshake (bring back the human spirit into all of the interactions), about  Google's CEO, Eric Schmidt about turning of your device  (Take your eyes off the screen and look into the eyes of the person you love. Have a conversation — a real conversation ),  a funny one about offering pedestrians Seeing people so they can keep texting clearly . I always thought that technology was there to support creation, communication and connection not to take away. To me one key technology, the ancient art of storytelling (using pen and paper) shows its power in the Award winning documentary: Children full of live you   "If one child is unhappy every child is unhappy".

Grappig om te lezen wat er op twitter wordt gezegd over de uitzending van Taarten van Abel waarin mijn zoon, Rohan, een taart maakt voor zijn moeder. 

Hier klikken om te bewerken.

De tijd waarin we leven heeft zoveel te bieden. Toegang tot kennis gaat sneller en is meer dan  dan ooit binnen bereik.

Wat ik mis echter is de diversiteit van deelnemers in de discussie over de toekomst van onderwijs. 
Met name het gemis van de stem van de 'ervaringsdeskundige' de uitvallers, late- en zij instromers, degenen die een (on)bewuste keuze maakten om niet het geijkte pad te kiezen.  Die wel degelijk van leren houden en werk doen waarvan ze energie krijgen. Ik ben geboren in de jaren '70,  alleen al daarom zou ik zeggen ervaringsdeskundige. 

Alhoewel deze blog enige tijd zat te broeden in de draft, is 12/12/12 een mooi moment om mijn Ambitie verder kracht te geven;  dat ik mijn 'alternatieve' verhaal over leren en werken meer mag gaan verspreiden. 

How do you identify advocates in the sea of members? 

In June,  I performed live on stage at TEDxBinnenhof. In the famous Ridderzaal, the knight's hall, of the Dutch Parliament I closed the event with a wrap-up poem. 

Among the hundreds of guests were the   The King,  Willem Alexander of Orange, and Queen Maxima, Ministers, and Ambassadors. The event had live streams in 41 countries, covering all continents. 

Imagine this; 10 days before the event started TEDx never heard of our project*, their program was full and with such high brow audience, security and protocol, there is never much room for change.   Yet with all these roadblocks in front of us how did we convince them to let us open- and close TEDxBinnenhof?

The answer to this is simple yet fueled with complexity;  we created a storyboard showing the customer journey with all the touchpoint and low-tech interaction tools. As such they were able to understand the idea much quicker, and became convinced of our promise to deliver quality answers, interaction and a shared experience in under 5 minutes.
As a result TEDx received hundreds of authentic ideas for a better world, almost instantly. What better way than to start with a question to the audience first and craft the answers to wrap the day poetically?  
A turn-key low-tech high impact production that inspired them to generate a database with ideas worth sharing.

To me personally, I needed this day to overcome my stage fright and writer's block which I had been carrying for months and for the first time since I co-founded the Poetry Jockeys performers in 1998. I needed something big to go through the pain and acknowledge the stuff I love.

*I am founding member of the The Red Line Project

Dat zo velen het moeilijk vinden om hun telefoon uit te zetten. ...

Niet standby, still of vliegmodus maar Echt uit.

Als je het niet voor jezelf kan doen doe het dan eens voor dat ding. 
Als blijk van waardering gewoon ff rust gunnen. Schrik niet als je daardoor afkick verschijnselen krijgt...of een schuld gevoel dat je iets mist.  

Probeer ook te vermijden dat je dan meteen naar een Ipad of andere tablet grijpt.
Jij zit toch ook niet de hele dag te wachten op de postbode net als de hond?

Begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf enorm veel aan het scherm te danken. Op vierjarige leeftijd leerde ik via de TV Duits door naar Sesamstrasse te kijken. 
Later werd ik ingehuurd als een soort Mr. Data om concepten te onderbouwen.
Bijkomstigheid is dat met mijn ADHD (wat ik toen niet wist) ik in staat ben om grote hoeveelheden info tegelijkertijd te hanteren en te relateren en als icing-on-the-cake ben ik uitgerust (toepasselijk) met beduidend meer energie dan de gemiddelde mens.

Voor mij is een beeldscherm een machine, gereedschap net als een hamer, zaag of meetlint dat je helpt iets te bouwen. Maar dan wel eentje dat je ook enorme kan opslurpen en alles wat er om je heen gebeurd doet vergeten.

Als Poetry Jockey ben ik sinds eind jaren '90 bezig met het verbinden van mensen van 4 tot CEO en rollator. Door hen te laten stilstaan bij momenten van 'Life changing moments' tot het moment  van nu en de gedachte, beeld, gevoel dat daarbij opkomt te benoemen en delen. Wij kennen dat als storytelling maar ik vind storysharing veel duidelijker en passender klinken. De kracht van het middel, de tool, pen en papier, is niet te onderschatten want naast het wetenschappelijke en de vele artikelen hierover is het voor persoonlijk een doorbraak van betekenis geweest.

Dus even geen beeldscherm maar van mens tot mens. 

Mooi maar ook bizar om te zien dat Google CEO, Eric Schmidt in Nova College Tour recentelijk nog het belang van menselijke interactie benadrukte. 
 
"Remember to take at least one hour a day and turn off your devices. 
Shut it down. Learn where the OFF button is.

Take your eyes off the screen, and look into the eyes of the person you love. Have a conversation — a real conversation — with the friends who make you think, with the family who makes you laugh. Engage with the world around you, feel and taste and smell and hug what’s there, right in front of you — and not what’s a click away. "

Ik vraag me dan af of degene die dan klappen zijn dat mensen die zich al aan het vele gebruik ergeren of juist degene die nu een bevestiging hebben dat het tijd wordt om te minderen? 

En wanneer heb jij voor het laatst met pen en papier wat geschreven behalve je boodschappenlijst?

Hieronder de video.
http://newscenter.berkeley.edu/2012/05/14/google-ceo-to-graduates-the-future-doesnt-just-happen/