Poetry Jockey van 9Jr verbind met verhaal
Dat zo velen het moeilijk vinden om hun telefoon uit te zetten. ...
Niet standby, still of vliegmodus maar Echt uit.
Als je het niet voor jezelf kan doen doe het dan eens voor dat ding.
Als blijk van waardering gewoon ff rust gunnen. Schrik niet als je daardoor afkick verschijnselen krijgt...of een schuld gevoel dat je iets mist.
Probeer ook te vermijden dat je dan meteen naar een Ipad of andere tablet grijpt.
Jij zit toch ook niet de hele dag te wachten op de postbode net als de hond?
Begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf enorm veel aan het scherm te danken. Op vierjarige leeftijd leerde ik via de TV Duits door naar Sesamstrasse te kijken.
Later werd ik ingehuurd als een soort Mr. Data om concepten te onderbouwen.
Bijkomstigheid is dat met mijn ADHD (wat ik toen niet wist) ik in staat ben om grote hoeveelheden info tegelijkertijd te hanteren en te relateren en als icing-on-the-cake ben ik uitgerust (toepasselijk) met beduidend meer energie dan de gemiddelde mens.
Voor mij is een beeldscherm een machine, gereedschap net als een hamer, zaag of meetlint dat je helpt iets te bouwen. Maar dan wel eentje dat je ook enorme kan opslurpen en alles wat er om je heen gebeurd doet vergeten.
Als Poetry Jockey ben ik sinds eind jaren '90 bezig met het verbinden van mensen van 4 tot CEO en rollator. Door hen te laten stilstaan bij momenten van 'Life changing moments' tot het moment van nu en de gedachte, beeld, gevoel dat daarbij opkomt te benoemen en delen. Wij kennen dat als storytelling maar ik vind storysharing veel duidelijker en passender klinken. De kracht van het middel, de tool, pen en papier, is niet te onderschatten want naast het wetenschappelijke en de vele artikelen hierover is het voor persoonlijk een doorbraak van betekenis geweest.
Dus even geen beeldscherm maar van mens tot mens.
Mooi maar ook bizar om te zien dat Google CEO, Eric Schmidt in Nova College Tour recentelijk nog het belang van menselijke interactie benadrukte.
"Remember to take at least one hour a day and turn off your devices.
Shut it down. Learn where the OFF button is.
Take your eyes off the screen, and look into the eyes of the person you love. Have a conversation — a real conversation — with the friends who make you think, with the family who makes you laugh. Engage with the world around you, feel and taste and smell and hug what’s there, right in front of you — and not what’s a click away. "
Ik vraag me dan af of degene die dan klappen zijn dat mensen die zich al aan het vele gebruik ergeren of juist degene die nu een bevestiging hebben dat het tijd wordt om te minderen?
En wanneer heb jij voor het laatst met pen en papier wat geschreven behalve je boodschappenlijst?
Hieronder de video.
http://newscenter.berkeley.edu/2012/05/14/google-ceo-to-graduates-the-future-doesnt-just-happen/
Niet standby, still of vliegmodus maar Echt uit.
Als je het niet voor jezelf kan doen doe het dan eens voor dat ding.
Als blijk van waardering gewoon ff rust gunnen. Schrik niet als je daardoor afkick verschijnselen krijgt...of een schuld gevoel dat je iets mist.
Probeer ook te vermijden dat je dan meteen naar een Ipad of andere tablet grijpt.
Jij zit toch ook niet de hele dag te wachten op de postbode net als de hond?
Begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf enorm veel aan het scherm te danken. Op vierjarige leeftijd leerde ik via de TV Duits door naar Sesamstrasse te kijken.
Later werd ik ingehuurd als een soort Mr. Data om concepten te onderbouwen.
Bijkomstigheid is dat met mijn ADHD (wat ik toen niet wist) ik in staat ben om grote hoeveelheden info tegelijkertijd te hanteren en te relateren en als icing-on-the-cake ben ik uitgerust (toepasselijk) met beduidend meer energie dan de gemiddelde mens.
Voor mij is een beeldscherm een machine, gereedschap net als een hamer, zaag of meetlint dat je helpt iets te bouwen. Maar dan wel eentje dat je ook enorme kan opslurpen en alles wat er om je heen gebeurd doet vergeten.
Als Poetry Jockey ben ik sinds eind jaren '90 bezig met het verbinden van mensen van 4 tot CEO en rollator. Door hen te laten stilstaan bij momenten van 'Life changing moments' tot het moment van nu en de gedachte, beeld, gevoel dat daarbij opkomt te benoemen en delen. Wij kennen dat als storytelling maar ik vind storysharing veel duidelijker en passender klinken. De kracht van het middel, de tool, pen en papier, is niet te onderschatten want naast het wetenschappelijke en de vele artikelen hierover is het voor persoonlijk een doorbraak van betekenis geweest.
Dus even geen beeldscherm maar van mens tot mens.
Mooi maar ook bizar om te zien dat Google CEO, Eric Schmidt in Nova College Tour recentelijk nog het belang van menselijke interactie benadrukte.
"Remember to take at least one hour a day and turn off your devices.
Shut it down. Learn where the OFF button is.
Take your eyes off the screen, and look into the eyes of the person you love. Have a conversation — a real conversation — with the friends who make you think, with the family who makes you laugh. Engage with the world around you, feel and taste and smell and hug what’s there, right in front of you — and not what’s a click away. "
Ik vraag me dan af of degene die dan klappen zijn dat mensen die zich al aan het vele gebruik ergeren of juist degene die nu een bevestiging hebben dat het tijd wordt om te minderen?
En wanneer heb jij voor het laatst met pen en papier wat geschreven behalve je boodschappenlijst?
Hieronder de video.
http://newscenter.berkeley.edu/2012/05/14/google-ceo-to-graduates-the-future-doesnt-just-happen/
0 Comments
RSS Feed
