We zijn op de wereld voor  mekaar voor mekaar
om u te helpen niet waar!
We hebben met zijn allen iets verkeerds gedaan
Dat zegt de radicaal die in de verte, in de wereld achter mijn remote control,
hier in het westen angsthazen zaait.
En ik hoor alleen maar van hen, die met die baarden
die van dat Allah u Akbar!
En zie een terrorist die uit elkaar vliegt
In vele stukjes martelaar
de journalist oogst dit spektakel en zaait hoge kijkcijfers
en weer wat radicalen,.. om u te helpen niet waar.

Wat is mijn grens
Bewaken zegt de theorie
Maar dat is dus kapot moeilijk
Verplaatsen in jezelf en de ander
altijd transparant zijn
niet meegaan in wij en zij
O ja, niet handelen naar je angst
zijn handvatten om te handelen

Koker kijken met Pauw en Witteman
Islam en terrorisme… afgelikte boterham
Maar het verkoopt als zoete broodjes
… later porno op tv.
Maar de meeste radicalen krijgen heden ten dage
voor hun naam geen eer. De Hooligans, de koppelbazen
de extremisten van het geld, de zuidas en de neonazi’s,
pedofielen en game magnaten
die nachten lang tussen ‘de wereld draait door’
en de wekker in de morgen
doden voor het spel… en hoeveel doden
kent de crisis? En hoe in Godsnaam krijgen we dat allemaal verbonden?
Daar draait het namelijk om ‘Verbinden’
want we zijn er voor mekaar .
maar dat is kapot moeilijk man

De een begint met een Arabische groet
de ander weet het niet en zoekt
soms denkt men daardoor met 1-0
achter te staan.

Veel jongeren die vatbaar zijn
kunnen niet tegen onrecht en onderdrukking van de zwakkere en autoriteit
Amsterdam verliest hen aan anderen die over de grens staan
en kunnen communiceren

Amsterdam verliest hen aan hen die zeggen
dat daar wel perspectief is, aandacht
dat ze daar nuttig zijn.

Amsterdam verliest hen
Die willen geven aan de hand
die zegt te zullen voeden
aan de hand die hoop zegt te geven

Tsja, we hebben met zijn allen iets verkeerds  gedaan
Komt u er nog uit?
Wat is er eigenlijk, achter mijn remotecontrol,
Nog extreem op onze buis.
Wat is ons Utopia? De militair die in Irak
zorgt voor het zwarte goud in onze auto
De idealist van 15 die  in Syrie voor mensenrechten strijdt
en doet wat zijn overheid nalaat.
voor elkaar voor elkaar… om te helpen.
Ik wens op deze wereld dat alle radicalen en alle extremisten
een weg terug naar huis moge vinden
niet een zwarte niet een witte maar met wat grijze tinten
waar ze gezien, gehoord, geliefd en herkend worden.
waar ze niet als tweede rangs, vreemde vogel of zwart schaap
achter een scherm of in duizend stukjes martelaar
in eenzaamheid verdwijnen.
ik wens dat onze harten die nu kloppen hier in de zaal
vele andere mogen raken, dat het goed wint van het kwaad
Dat angsthazen knuffelkonijnen mogen zijn…
en ja… we hebben met zijn allen iets totaal verkeerds gedaan.

En dat zullen we altijd blijven doen… hier en daar.
Daarom zijn we op de wereld, goed en slecht
voor MEKAAR

Wat zou jij doen?
Wat zou jij doen als jij je zo voelt?Als je ziet dat je makkelijk
een weg kan vinden.
Een enkeltje Lone Wolf of meeliften.
Wie wil niet een positief zelfbeeld?
Zelfs al heb je een baard of hoofddoek
ook dan wordt je enorm op de proef gesteld
Zelfs de sleutelfiguur opent niet alle deuren

Wie je ook bent je wordt verwacht
altijd eerlijk en puur te zijn
met kennis van Taboes
en bewaken van je grens

Een grens waarvan je constant
bewust dient te zijn
Ja het begint bij jou…
en mij.
Maar die grens kan je in overleg
verleggen.
Want jouw grens is niet die van mij
het is onze grens
die stap is gezet vandaag
ook met de jongere erbij
en als het TE wordt
dan zei mijn oma altijd
‘en de oude zielen hebben vaak gelijk’
als het te wordt
dan is het tijd voor de andere Li

maar dat is kapot moeilijk man!

Onderstaand gedicht heb ik geschreven na het horen van 6 krachtverhalen over keerpunten van clienten en begeleiders geschreven tijdens de workshop die ik faciliteerde samen met Empowerpoin.nl op de inspiratie dag van het RIBW AVV.

Den Bosch, juni 2013

Paradox

Mijn moeder wordt oud. 

Zorgde heel haar leven voor kinderen, het hield haar jong.
Ze voedde vier hele gezinnen op, inclusief ouders. Moest wegens gezondheidsredenen op haar 75e stoppen, ze werd kortademig.
Mijn moeder heeft moedermavo gedaan en had een typediploma.
Ze was moe de laatste tijd en wind zich op over het nieuws

Babyopstanden in Bosnië!
‘Yes we care’ heet het zorgplan van Monsanto.
Kinderen die in Namibië geen marktwaarde hebben.
… maar niemand vraagt mijn moeder wat 

Hoe hoger de winsten toornen
hoe dikker het stof dat door de straten blaast.
Verklampt houd een witgeblazen zakenman zijn aktekoffer vast
Als ware het wrakhout in een oceaan…hij hapt naar adem

‘Once the rockets are up, who cares where they come down, thats another department’ Wernher von Braun
De verticale samenleving ging in rook op: ‘ you are with us or against us’

en… de horizon verscheen
in de verte; groenen heuvels
waar kinderen je tegemoet rennen ‘het kleine huis’
er was ruimte voor alternatieve woonvormen.
Je was er om mekaar om mekaar, om mekaar om mekaar
te helpen nie waar… De zorginstellingen waren moeders, dokters
geestelijken, leraren, de kapper en de kruidenier.
De kerk was de school, de infrastructuur door natuurlijke routes ingesleten.
Men kookte voor elkaar zelfs zonder carnaval
en niets maar dan ook niets was veilig.
Zie je hem al voor je papa Charles Mingles op de bok van zijn paard en wagen
in een geel vestje.

Ik kijk en wat ik zie is de horizon.
Mijn blik is gericht op wellicht het mooiste vergezicht
Maar is wat ik zie ook dat wat jij ziet?
Of kijk jij slechts omhoog en omlaag
Ben jij dan die toren, die flat die zich effectief en efficiënt omhoog of omlaag richt?
Terwijl ik in bed, op straat of achter de geraniums zit, 
met mijn rugzak vol ideeën, verhalen,kennis en gedachte

In transit

Mag ik toch hopen dat wij elkaar op de nullijn ontmoeten en niet 
nee niet pas in het Alzheimer theehuis
Toch?
Laten we dat nog even uitstellen zeg en ontmoet me liever hier op de begane grond, in de buurtsuper Maliskamp, buurtcentra en ja de kerk van mijn part

Ren ren want ik heb te lang gewacht
gooi die parachute van je af
zo paranoia is het allemaal niet

Mijn moeder werd oud, hapte soms naar Adem, fietsen kon niet meer.
Weldra zou ze zich vastklampen aan een rollator als ware het wrakhout.
Dozen vol medicijnen, in het carnaval van de zorg wordt vergaderd wie er voor haar kookt en wat?... en of dat wel samengaat met haar medicijnen en of ze dan thuis of ergens anders moet eten ivm sociale contacten, en levenskwaliteit. Men vecht over haar medicijnen… ze is oud en moe.. ik betrapte mezelf op gedachtes over haar begrafenis en hoe het zou zijn… 

TOT!, ze stopte met haar bloeddrukverlagers, en zich plots 10 jaar jonger voelde
Ik had mijn moeder weer terug.
Mijn moeder ‘lekker mens’ was cliënt af kon weer lekker zelf koken, ging weer naar dansles
en voelde zich weer koningin.
Ze eet met vriendinnen, danst op woensdag, skyped onder leiding van de buurvrouw.

Ze red zichzelf veel en veel beter
met de aandacht dan met de zorg.

Paradoxaal is het wel 
En ook spreekt men van paradigma 
Maar waarom toch al die woorden van u terwijl wij zo'n behoefte hebben aan daden
Waar zijn dus die burgers, ook hier en nu in de zaal bij "Heel de mens"
Is het niet juist professioneel om je beste klant, cliënt, burger, mens te inviteren
Juist hier dus...


Serieus nemen is serieus doen
Is weten wat er nodig is en wat er speelt
Dat is effectief en efficiënt
Dat is wat ik zie, zo kleur ik mijn horizon
Misschien goedkoper ook dan een onderzoeksbureau

Ik ben de klant,cliënt, de burger.
Ik ben de mens, ervaren en soms zelfs deskundig
Ik wil mijn verhaal delen
Over mijn kant 
Over mijn blik op de horizon"

Poetry Jockeys: Arjan Amin & Martijn Timmermans

Slotgedicht afzonderlijk van elkaar geschreven en samengesmolten in een live performance in opdracht van en tijdens het seminar voor stichting Godshuizen.

The poem titled Image  was made into a song. You can listen to it by clicking the poem below. 
To listen to more and the story behind the forthcoming of the album and my involvement click here.

Suiker van het leven
Rust en toch ook streven
Nooit zal daarom niet bestaan
Ontwaker van mijn vulkaan
Belegered door het warme goud
Jouw aanwezigheid heeft mij immer vertrouwd
Niets zal doen weerhouden
jou binnen mij te houden