 Gedicht van The Red Line Project ter afsluiting van de NL Conference Voorgedragen door Poetry Jockeys Martijn Timmermans en Tim Corporaal Een reis door de zintuigen
Een reis door het oorverdovende geluid van een netwerkende eventbranche Een reis langs inspiratie in workshops, in zakjes, in collega’ s De flow van dingen Ik dwaal door het zand van vroeger en nu Het neemt me mee naar de geur van zee Het zilte dek Toen een ansichtkaart nog de aandacht kreeg We zandkastelen bouwden, schelpen zochten de geur van vers gebrande koffie je van binnen met warmte vulde Rituelen, vertrouwd en gelukkig We vertellen hier een verhaal Maar maken onze woorden uit? Of is het hoe we staan? Hoe we spreken? Geeft een kalmerende geur het verhaal flow? Maken geprojecteerde visuals het verhaal levend? Geeft een zwoele wind het verhaal warmte? Maar niets is wat het lijkt Toch? Of toch wel? Is jouw verhaal ook mijn verhaal? Of vullen wij elkaar aan? Is een dennenappel iets om aan te pulken? Does it bring back Christmas memories? Of laat je eekhoorns erover spreken? Wordt inspiratie wel gevonden in zintuigen? Of wordt het gevonden in ons? De mensen, het samenzijn? Nieuwe gezichten, nieuwe gedachten, nieuwe inzichten, nieuwe kansen Een nieuwe horizon om onze reis te vervolgen Een nieuw hoofdstuk in ons verhaal En ondanks dat onze zintuigen hierbij helpen, zijn het de mensen die elkaar inspireren Wij zijn de magie De buigende lepel Mijn rode hartjes, mijn passie Een USB stick, water, schelpen, parfum Een foto van een kind Gaven ons nieuwe verhalen Zo gesloten als we normaal kunnen zijn Zo open zijn we hier Ons geconditioneerd gedrag wordt verbroken Als een legioen op het WK binnen de eventbranche, zijn we hier…. samen En nietjes zorgen voor verbinding Elastiek toonde zijn vergankelijkheid Ik voel me vrij om te kiezen Om te delen Te ontdekken dat niet alles los zand is Dat zich ook in hard materiaal Een zacht verhaal bevindt Wat vanochtend een nieuw gezicht was, is nu een bekende Een bekende waar we verder mee gaan Een samenwerking is net zo goed een 'jumpingboard for a breakthrough'  Onderstaand gedicht heb ik samen met Arjan Amin geschreven en voorgedragen namens The Red Project als afsluitende samenvatting van het congres Tools in de praktijk dd 29 januari 2014 in de Nieuwe Liefde in Amsterdam We zijn op de wereld voor mekaar voor mekaar
om u te helpen niet waar! We hebben met zijn allen iets verkeerds gedaan Dat zegt de radicaal die in de verte, in de wereld achter mijn remote control, hier in het westen angsthazen zaait. En ik hoor alleen maar van hen, die met die baarden die van dat Allah u Akbar! En zie een terrorist die uit elkaar vliegt In vele stukjes martelaar de journalist oogst dit spektakel en zaait hoge kijkcijfers en weer wat radicalen,.. om u te helpen niet waar. Wat is mijn grens Bewaken zegt de theorie Maar dat is dus kapot moeilijk Verplaatsen in jezelf en de ander altijd transparant zijn niet meegaan in wij en zij O ja, niet handelen naar je angst zijn handvatten om te handelen Koker kijken met Pauw en Witteman Islam en terrorisme… afgelikte boterham Maar het verkoopt als zoete broodjes … later porno op tv. Maar de meeste radicalen krijgen heden ten dage voor hun naam geen eer. De Hooligans, de koppelbazen de extremisten van het geld, de zuidas en de neonazi’s, pedofielen en game magnaten die nachten lang tussen ‘de wereld draait door’ en de wekker in de morgen doden voor het spel… en hoeveel doden kent de crisis? En hoe in Godsnaam krijgen we dat allemaal verbonden? Daar draait het namelijk om ‘Verbinden’ want we zijn er voor mekaar . maar dat is kapot moeilijk man De een begint met een Arabische groet de ander weet het niet en zoekt soms denkt men daardoor met 1-0 achter te staan. Veel jongeren die vatbaar zijn kunnen niet tegen onrecht en onderdrukking van de zwakkere en autoriteit Amsterdam verliest hen aan anderen die over de grens staan en kunnen communiceren Amsterdam verliest hen aan hen die zeggen dat daar wel perspectief is, aandacht dat ze daar nuttig zijn. Amsterdam verliest hen Die willen geven aan de hand die zegt te zullen voeden aan de hand die hoop zegt te geven Tsja, we hebben met zijn allen iets verkeerds gedaan Komt u er nog uit? Wat is er eigenlijk, achter mijn remotecontrol, Nog extreem op onze buis. Wat is ons Utopia? De militair die in Irak zorgt voor het zwarte goud in onze auto De idealist van 15 die in Syrie voor mensenrechten strijdt en doet wat zijn overheid nalaat. voor elkaar voor elkaar… om te helpen. Ik wens op deze wereld dat alle radicalen en alle extremisten een weg terug naar huis moge vinden niet een zwarte niet een witte maar met wat grijze tinten waar ze gezien, gehoord, geliefd en herkend worden. waar ze niet als tweede rangs, vreemde vogel of zwart schaap achter een scherm of in duizend stukjes martelaar in eenzaamheid verdwijnen. ik wens dat onze harten die nu kloppen hier in de zaal vele andere mogen raken, dat het goed wint van het kwaad Dat angsthazen knuffelkonijnen mogen zijn… en ja… we hebben met zijn allen iets totaal verkeerds gedaan. En dat zullen we altijd blijven doen… hier en daar. Daarom zijn we op de wereld, goed en slecht voor MEKAAR Wat zou jij doen? Wat zou jij doen als jij je zo voelt?Als je ziet dat je makkelijk een weg kan vinden. Een enkeltje Lone Wolf of meeliften. Wie wil niet een positief zelfbeeld? Zelfs al heb je een baard of hoofddoek ook dan wordt je enorm op de proef gesteld Zelfs de sleutelfiguur opent niet alle deuren Wie je ook bent je wordt verwacht altijd eerlijk en puur te zijn met kennis van Taboes en bewaken van je grens Een grens waarvan je constant bewust dient te zijn Ja het begint bij jou… en mij. Maar die grens kan je in overleg verleggen. Want jouw grens is niet die van mij het is onze grens die stap is gezet vandaag ook met de jongere erbij en als het TE wordt dan zei mijn oma altijd ‘en de oude zielen hebben vaak gelijk’ als het te wordt dan is het tijd voor de andere Li maar dat is kapot moeilijk man!  Onderstaand gedicht is geschreven ter afsluiting van een bijeenkomst over de zorgtransitie voor consultatiebureau medewerkers GGD Hollands Midden. Geschreven en voorgedragen door Martijn Timmermans en Robin van Krieken Een terugblik
We beginnen staand Want veel zitten is dodelijk volgens een recent persbericht Gelukkig zitten we wel aan tafel bij VWS met logopedie Een succes Subsidies mogen we houden wanneer een opleiding is afgerond Het ketenbezoek tijdens de sectordag vond het bestuur leuk Leuk is ook dat we sinds vandaag mogen doen met een pneu minder De Uitdaging!!! Scenario III Wat dan met I of II of IV? Flexibel, buigzaam en bereid tot verandering van bovenaf De reden voor dit vak was ’t niet Helpen, zorgzaam en klaarstaan voor wie dat noodt met onvoorwaardelijke ondersteuning & vertrouwen van bovenaf Zou dat niet prachtig zijn? Nóg meer trots & voldoening Omdat bereikt wordt waar ’t werkelijk om draait! De jeugd, de ouders, de omgeving in contact In dialoog En zo per specifiek probleem weg van de standaard een eigen oplossing Hoeveel vet zit er nog op die dikke beer? Die moet de winter door en liever ligt ie lekker naast mijn kinderen Die Teddybeer Want die kregen ze toen ze het ziekenhuis verlieten Daar stond ik dan Gelatenheid en somberheid Over nieuwe concepten van ’t management Gaat dat werken? Wel of niet? En maakt ‘t uit? Tot groot verdriet ik zie het niet Dus klamp ik me vast aan de trots die ik voel als ouders en kind de dialoog aangaan Daar stond ik dan te wachten op de ambulance mijn 2 kinderen, mijn vrouw over ziekenhuizen verdeeld met de bodem in beeld en ‘t dak op mijn nek vecht je voor een uitweg want alles staat even stil en toch moet je verder door het losse zand Als alles zo in puin lijkt te zijn zoek je naar dat wat wel is De oerbasis Mijn gezin was even weg Er was geen plan en nergens een regisseur De dialoog aangaan Managers met werkvloer En werkvloer met elkaar De ouders op gelijke vlak met management en kroost Waar allen gelijkwaardig zoeken naar een oplossing is resultaat niet ver verwijderd van succes In tijden van transitie, bestaat een harde waarheid niet Laat ’t besef maar leven, dat iedereen hetzelfde streeft Een goede zorg voor zorgenden Een goede zorg voor zorg Vóór zorg De auto waarin mijn vrouw en kinderen reden, werd de pas afgesneden Door een vrachtwagen op volle snelheid Iets wat van buiten komt Recht op je af Mijn vrouw bleek zwanger van ons 3e kind Doodsangsten hebben we uitgestaan Hoe het hem zou vergaan Krampachtig zoek je de verbinding Het gezin Een stille roep om help werd natuurlijk niet gehoord “Eigen kracht, zoek het in je omgeving” Aiden was geboren, zijn gezondheid sukkelde nog maanden door Met revalidatie en artsen voor de rest van het gezin was één regisseur nog steeds niet gevonden Aiden groeide al 2 maanden niet meer Mijn vrouw was ten einde raad We vonden geen gehoor Dat op het consultatiebureau de behandelaar direct de huisarts belde Dat contactmoment, die steun Dat gevoel van je wordt gehoord Dat maakte voor ons het verschil Voor Aiden Onderstaand gedicht heb ik geschreven na het horen van 6 krachtverhalen over keerpunten van clienten en begeleiders geschreven tijdens de workshop die ik faciliteerde samen met Empowerpoin.nl op de inspiratie dag van het RIBW AVV. 
 Tikketik
Op jou viel mijn keuze Ontleed mij maar Laat me in je dwalen Bedwelmen in je geesteskind Laten we rusten Niet het een niet het ander Maar nu is jouw moment even daar  De dam in de stroming
De gebroken brug Wat was zal nooit meer zo zijn Ratio laat zich constant verassen door de enige eigen waarheid Het straffen van de zelf de reis naar het verleden  Vraag en antwoordt zijn aanwezig
Het binnentreden van de voorjaarstuin doet de geur van bloei onthullen De oase van de vloeiende balancering zal nooit verdwijnen Het onbekende van het bekende brengt verwarring teweeg De muur omringt de kracht van alles wat leven zal De jeugd van dat wat zal zijn  Het hebben van dat wat ooit was
Te streven naar de ontdekking van zelf Vloei zal altijd blijven Kennis van de bloem dat ontstaat in de losse grond Voelen van de waarheid Geluid van de drang Het hopen van meer Zien van de onmacht Horen van de eenzaamheid De angst van het vertrouwen van wat ooit was  Suiker van het leven
Rust en toch ook streven Nooit zal daarom niet bestaan Ontwaker van mijn vulkaan Belegered door het warme goud Jouw aanwezigheid heeft mij immer vertrouwd Niets zal doen weerhouden jou binnen mij te houden |
AuthorI write about my road, path, believe, ideas, trust and friendship. Categories
All
|
RSS Feed